رسوا....

دیدی که رسوا شد دلم

غرق تمنا شد دلم

دیدی که من بااین دل بی ارزو عاشق شدم

با آن همه آزادگی ٬ بر زلف او عاشق شدم

ای وای اگر صیاد من

غافل شود از یاد من

قدرم نداند

فریاد اگر از کوی خود

واز رشته ی گیسوی خود

بازم رهاند

دیدی که رسوا شد دلم

غرق تمنا شد دلم

در پیش بی دردان چرا؟فریاد بی حاصل کنم

گر شکوه ای دارم ز دل با یار صاحب دل کنم

وای به دردی که درمان ندارد

فتادن به راهی که پایان ندارد

از گل شنیدم بوی او٬ مستانه رفتم سوی او

تا چون غبار کوی او٬ در کوی جان منزل کنم

وای به دردی که درمان ندارد

فتادن به راهی که پایان ندارد

دیدی که رسوا شد دلم

غرق تمنا شد دلم

دیدی که در گرداب غم ٬ از فتنه ی گردون رهی

افتادمو سرگشته چون امواج دریا شد دلم

دیدی که رسوا شد دلم

غرق تمنا شد دلم

                                                                       ((رهی معیری))