تو اگر ...

رفته بودم سر حوض
تا ببینم شاید ، عکس تنهایی خود را در آب
آب در حوض نبود
  ماهیان می گفتند:
       « هیچ تقصیر درختان نیست؛
                                               ظهر دم کرده تابستان بود،

     پسر روشن آب ، لب پاشویه نشست
                                   وعقاب خورشید
                                                     آمد او را به هوا برد
                                                                               که
                                                                                    برد......
به درک راه نبردیم به اکسیژن آب

برق از پولک ما رفت
                            که
                                رفت......
ولی آن نور درشت ،
عکس آن میخک قرمز در آب
که اگر باد می آمد دل او، پشت چین های تغافل می زد
چشم ما بود
              روزنی بود به اقرار بهشت



تو اگر در تپش باغ خدا را دیدی ، همت کن
و بگو ماهی ها ، حوضشان بی آب است »


               باد می رفت به سر وقت چنار
               من به سر وقت خدا می رفتم.

                                                              سهراب سپهری

یاد باد ...

اولین روز دبستان بازگرد
کودکیها شاد و خندان بازگرد
بازگرد ای خاطرات کودکی
بر سوار اسب های چوبکی
خاطرات کودکی زیبا ترند
یادگاران کهن مانا ترند
درسهای سال اول ساده بود
آب را بابا به سارا داده بود
درس پند آموز روباه و خروس
روبه مکار و دزد چاپلوس
کاکلی گنجشککی باهوش بود
فیل نادانی برایش موش بود
روز مهمانی کوکب خانم است
سفره پر از بوی نان گندم است
با وجود سوز و سرمای شدید
ریز علی پیراهن از تن می درید
تا درون نیمکت جا می شدیم
ما پر از تصمیم کبرا می شدیم
پاک کن هایی ز پاکی داشتیم
یک تراش سرخ لاکی داشتیم
کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت
دوشمان از حلقه هایش درد داشت
گرمی دستانمان از آه بود
برگ دفترهامان به رنگ کاه بود
مانده در گوشم صدایی چون تگرگ
خش خش جاروی بابا روی برگ
همکلاسی های من یادم کنید
باز هم در کوچه فریادم کنید
همکلاسی های درس و رنج و کار
بچه های جامه های وصله دار
کاش هرگز زنگ تفریحی نبود
جمع بودن بود و تفریقی نبود
کاش می شد باز کوچک میشدیم
لااقل یک روز کودک میشدیم
یاد آن آموزگار ساده پوش
یاد آن گچها که بودش روی دوش
ای معلم نام و هم یادت به خیر
یاد درس آب و بابایت به خیر
ای دبستانی ترین احساس من
باز گرد این مشق ها را خط بزن
 

شعر از : محمد علی حریری جهرمی

به یاد دکتر علی شریعتی...

بسوزم

چه امید بندم در این زندگانی

که در نا امیدی سر آمد جوانی

.

سر آمد جوانی و ما را نیامد

پیام وفایی از این زندگانی

.

بنالم ز محنت همه روز تا شام

بگریم ز حسرت همه شام تا روز

.

تو گیی سپندم بر این آتش طور

بسوزم از این آتش آرزوسوز

.

بود کاندرین جمع نا آشنایان

پیامی رساند مرا آشنایی ؟

.

شنیدم سخن ها ز مهر و وفا ، لیک

ندیدم نشانی ز مهر و وفایی

.

چو کس با زبان دلم آشنا نیست

چه بهتر که از شکوه خاموش باشم

.

چو یاری مرا نیست همدرد ، بهتر

کا از یاد یاران فراموش باشم

.

ندانم در آن چشم عابد فریبش

کمین کرده آن دشمن سیه کیست ؟

.

ندانم که آن گرم و گیرا نگاهش

چنین دل شکاف و جگر سوز از چیست ؟

.

ندانم در آن زلفکان پریشان

دل بی قرار که آرام گیرد ؟

.

ندانم که از بخت بد ، آخر کار

لبان که از آن لبان کام گیرد ؟

هو الباقی...

آواز عاشقانه ی ما در گلو شکست 

حق با سکوت بود ، صدا در گلو شکست

دیگر دلم هوای سرودن نمی کند

تنها بهانه ی دل ما در گلو شکست

سربسته ماند بغض گره خورده در دلم 

آن گریه های عقده گشا در گلو شکست

ای داد، کس به داغ دل باغ دل نداد 

ای وای ، های های عزا در گلو شکست

آن روزهای خوب که دیدیم ، خواب بود

خوابم پرید و خاطره ها در گلو شکست
" بادا " مباد گشت و " مبادا " به باد رفت 

" آیا " ز یاد رفت و " چرا " در گلو شکست

فرصت گذشت و حرف دلم ناتمام ماند 

نفرین و آفرین و دعا در گلو شکست 

تا آمدم که با تو خداحافظی کنم 

بغضم امان نداد و خدا .... در گلو شکست

زنده یاد قیصر امین پور

شب عبور شما را شهاب لازم نیست

که با حضور شما آفتاب لازم نیست

در این چمن که ز گلهای برگزیده پر است

برای چیدن گل ، انتخاب لازم نیست

خیال دار تو را خصم از چه می بافد ؟

گلوی شوق که باشد طناب لازم نیست

ز بس که گریه نگردم غرور بغض شکست

برای غسل دل مرده آب لازم نیست

کجاست جای تو ؟ - از آفتاب می پرسم -

سوال روشن ما را جواب لازم نیست

ز پشت پنجره بر خیز تا به کوچه رویم

برای دیدن تصویر قاب لازم نیست

یادی از زنده یاد قیصر امین پور

دل داده ام بر باد ، بر هر چه باداباد
مجنون تر از لیلی ، شیرین تر از فرهاد
ای عشق از آتش اصل و نسب داری
از تیره ی دودی ، از دودمان باد
آب از تو توفان شد ، خاک از تو خاکستر
از بوی تو آتش ، در جان باد افتاد
هر قصر بی شیرین ، چون بیستون ویران
هر کوه بی فرهاد ، کاهی به دست باد
هفتاد پشت ما از نسل غم بودند
ارث پدر ما را ، اندوه مادرزاد
از خاک ما در باد ، بوی تو می آید
تنها تو می مانی ، ما می رویم از یاد